Rodzinne rewolucje

Jak zwykle Osso masz rację. Dlatego ja nie oceniam,
mówię tylko o problemie, a każdy swój rozum i swoje
sumienie ma i sam musi rozstrzygnąć, co jest lepsze
dla dzieci i dla niego. Mnie tylko nie podoba się to,
że młodzi małżonkowie po dwóch, trzech latach są
znudzeni i szukają nowych wrażeń, nie zwracając uwagi
na to, że kogoś krzywdzą. Nie chodziło mi o rodziny
patologiczne, lecz o rodziców egoistów.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za zabranie głosu :)

Można do woli dywagować, co jest lepsze/zdrowsze dla
potomstwa, dojrzewanie w rodzinie, gdzie relacje
między rodzicielski są już toksyczne, czy dorastanie w
rodzinach patchworkowych - bo jak już mówi stare
przysłowie: „Lepszy jest przykry koniec, niż
przykrości bez końca” . Pozdrawiam serdecznie.☀️

Dziękuję Ewo - Jagódko :)
Pozdrawiam, miłego dnia :)

Dobre przesłanie, do przemyślenia.
Pozdrawiam :)

Amorku, Marku, Cyranku, Halinko, ślicznie dziękuję za
odwiedziny i ciekawe komentarze.
Miłego dnia :)

...nie buduj szczęścia na drugiego szkodzie...gdyby
wszyscy o tym psmiętali...pozdrawiam serdecznie

Masz rację-nigdy nie zbuduje się szczęścia na
krzywdzie.Mnóstwo dziś takiego egoizmu
rodzinnego.Pozdr.

Ciekawy i refleksyjny temat skłaniający czytelnika do
zastanowienia się nad wartościami życia.
Pozdrawiam:)
Marek

Świetny wiersz pozdrawiam;)

Syringo, Poola, Marianno, Weno dziękuję za czytanie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Rewizyty jutro, bo dziś nie mam w ogóle na nic czasu,
sorki :)

Poruszyłaś trudny temat wzięty z życia. Chciałoby się,
żeby wszystkie związki były trwałe i szczęśliwe, ale
jaki koń jest każdy widzi. A co z toksycznymi
związkami? Jak mają w nich odnaleźć się bezbronne i
Bogu ducha winne dzieci?
Zamiast żyć w piekle, lepiej będzie dla całej rodziny
zakończyć toksyczny związek. W to miejsce mogą powstać
dwa nowe, w których będą królować zgoda i miłość.
Takich rodzin jest coraz więcej.
Mnie się udało uniknąć takiego problemu, za co
dziękuję Bogu i łaskawemu losowi!
Małgosiu, serdecznie pozdrawiam.

bardzo dobry mądry przekaz ...różnie to bywa w takich
rodzinach znam na mojej ulicy czworo dzieci i każde ma
swojego ojca a ostatni tatuś nie ma tam swojego
dziecka ale bardzo dobrze zgodnie żyją - może to
wyjątek:-)
pozdrawiam

Piękna konkluzja i świetne spostrzeżenia. Dobrze,że o
tym piszesz.
Pozdrawiam:)

mądry Twój wiersz tak niestety często bywa
nie wolno budować szczęścia na drugiego szkodzie

Serdecznie Ci dziękuję za człowieczy los
pani German
kocham ta piosenkę pozdrawiam serdecznie