Rodzinny stół Wigilijny

Taka fraszka, losu igraszka...

I znów, przy Wigilijnym stole się spotykamy.
Nie ma niestety z nami mamy.
Z drwiną w głosie, powiedziała,
że się "troszkę rozmazała"
i nie będzie mogła być gosposią wieczoru;
wolałaby być całego dworu.

Po minutach kilku ojciec odchodzi;
wraca mama: "Cóż, niech się głodzi!"
Jednak za chwilkę wszystko jest normalnie.
Wydaje się... banalnie.
Każdy opłatkiem się dzieli,
jakże ich to weseli!
Wszyscy szczerzą zęby,
żeby jak najszybciej wsadzić coś do gęby!

autor

Babsi

Napisany: 2005-12-23 Dodano: 2006-12-11 13:59:25

Ten wiersz przeczytano 942 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie