Romantyczność
Wieszczowi "w brew " :)
Cóż...jeżeli księżyc
no to z porcelany
śliski jak brzuch ryby
na błysk pucowany
Z kolei gdy kwiaty
niech na płótnie kwitną
czas im nie zaszkodzi
nie zwiędną ni znikną
Serca też nie trzeba
chyba że w kamieniu
wykute na wieki
kształtu nie zamienia
Dusza mówisz
duszę rozmienić na drobne
gdy trzosik solidny
życie wszak wygodne
Czucie och, konieczne!
zwłaszcza gdy w sandale
piasku ziarna trzeszczą
wytrzep i idź dalej
A kiedy cię droga
zwiedzie na manowce
wiarą się podpieraj
co ludzkie - nieobce
Toteż...jeśli księżyc
niech porcelanowy
szkiełkiem okiem popatrz
a miłość miej z głowy
pragmatykom poświęcam
Komentarze (8)
Zrobił na mnie wrażenie.Lekki,zgrabny,mądry.Pozdrawiam
ciepło.
czuć już romantyczny klimat:)
Treść na duży plus, typowo dla pragmatyków:)
niestety u mnie miłość silniejsza bywa od rozumu
pozdrawiam:)
Lekki,romantyczny,pozdrawiam.
romantyczność w innej odsłonie ...bardzo dobry wiersz
pozdrawiam:-))))))))
Bardzo ładnie skomponowany wiersz, czyta się lekko, a
życie lekkie nie jest :)
Ciekawy temat i dobrze wykonany. Wiersz ladnie
płynie.Pozdrawiam.
Fajna treść. Pozdrawiam :)