Romeo i Julia

Budzą mnie ptaki gdzieś o czwartej rano
jeszcze słońca nie ma ale niebo jasne
od kilku tygodni ciągle jest tak samo
to nadaje dla mnie ptasie radio właśnie

Prym wiodą słowiki, kojarzą się z Julią,
może jestem Julią bo wszak tego słucham
choć zamiast wyznania swej do mnie miłości
chrapanie kochania wpada mi do ucha

Tkwię o czwartej rano w oknie ,drugie piętro
może za wysoko bo ciągle brak zucha,
który na to okno do mnie by pospieszył
widać na Romeów prawdziwa posucha

Nawet mleczarz teraz nie brzęknie butelką
bo kto widział dzisiaj jakiegoś mleczarza
a słowik wciąż śpiewa serenadę piękną
i sceneria taka co się rzadko zdarza

Scenę balkonową zagrać by się chciało
gdy przyroda cała od miłości dyszy
spleść w uścisku mocnym swoje z innym ciało
cóż kiedy Romeo słowików nie słyszy

Cały pogrążony w snu słodkiej krainie
rozespanym głosem po co wstałaś? pyta
i po małej chwili znów chrapanie płynie
dysonansem wielkim wśród serenad zgrzyta

Śpij dalej Romeo, całuję twe oczy
wiem że czwarta rano to nie jest ta pora
byś swym romantyzmem mnie tu zauroczył
gdy do romantyzmu dusza twa nie skora

i mnie powiem szczerze te słowiki nużą,
więc wielce skruszona wracam w ciepłe łoże
przy twym znanym boku zasnąć mi nie trudno
romantyzm wspaniały lecz nie o tej porze

autor

MikaRouz

Napisany: 2011-06-10 Dodano: 2011-06-11 00:04:28

Ten wiersz przeczytano 715 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie