Ropucha Helga

Ropucha pulchna, zielona o imieniu Helga
Nie młoda, nie stara i raczej niewielka
Mieszkała w szklarni wielkiej w której szyby błyszczą
Na zachód od Torunia, a tuż przed Bydgoszczą

Mieszkała tu lat wiele, bo gdy była młoda
Weszła przez pomyłkę gdy była pogoda
Przez uchylone drzwiczki w skrzyni białej, dziwnej
I została już tutaj w tej dżungli warzywnej

Trzysta metrów kwadratowych, mały zawrót głowy
Nie ma tu zaskrońca, nie ma tutaj sowy
Przez cały rok pomidory rosną dwumetrowe
Ciepło, jasno, działają zraszacze szklarniowe

Nieraz zje dżdżownicę, śmietkę lub pędraka
Wleci latem muchówka z jakiegoś iglaka
Słońce świeci przez szyby, ziemia lekko mokra
Kaloryfery ciepłe przy zewnętrznych oknach

W grudniowy poranek gdy widać już mróz na podwórku
Ona bierze kąpiel przy kapiącym kurku
Potem patrzy przez szybę na pobliskie pole
Widzi jak wrony obsiadły wysoką topole

Często przypomina sobie jak kijanką była
Gdy woda w sadzawce małej się znąciła
Nad którą fruwały kolorowe ważki
Urządzała sobie z rodzeństwem igraszki

Jedna z jej sióstr dziś mieszka w Berlinie
W Parku Tiergarten co z urody słynie
Siostra się ma dobrze, ma dzieci i męża
I piszę do niej często, nie tylko od święta

Życie toczy się tu wolno, swobodnie, do przodu
Latem nie ma suszy, w zimie nie ma chłodu
Choć jest tutaj sama, mimo to szczęśliwa
Co dzień kroczy żwawo, szklana dżungla wzywa !

autor

Maciej1970

Napisany: 2019-12-02 Dodano: 2019-12-02 21:15:19

Ten wiersz przeczytano 1550 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie