Rowerowi Poeci

Gdy siadam na rower i ruszam nogami
wena nadchodzi wielkimi krokami
Myśli me doznają chwili uwolnienia
zaczyna się u mnie proces tworzenia

Coraz to mocniej koła się obracają
a w mojej głowie wersy powstają
I gdy już koła szybkości nabrały
to z wersów wiersze się poukładały

I mijam ja mijam innych z rowerami
zatrzymując się czasem pomiędzy drzewami
Bo przenieść by z głowy na papier się zdało
to co podczas jazdy się poukładało

I tak powstało wierszy mych wiele
gdy sobie jeździłem w sobotę, niedzielę
I tak powstało wierszy mych niemało
bo w dni powszedni jeździć mi się chciało

I tak sobie jeżdżą rowerowi poeci
z kartką i długopisem
Gdy do któregoś wena podleci
zaraz on wierszyk napisze

wszystkim tym, którzy jeżdżą rowerami i piszą przy tym wiersze czasami

autor

maro

Napisany: 2004-08-24 Dodano: 2004-08-25 05:17:28

Ten wiersz przeczytano 779 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie