RÓŻA
Umilkły śpiewy pierzastych przyjaciół,
Samotna róża w ogródku została,
Zielone listki, przywiędłe już nieco,
Tuli do swego kolczastego ciała.
Aksamit płatków, Kwiatów Królowej,
Poszarzał nieco, przybladł,kolor
stracił.
Bladość różanej, kwiecistej sukni,
Kresem swym smutnym, czas zaznaczył.
O smutna pani, w ogrodzie stojąca,
Co jeszcze chwilę temu, tu piękniałaś,
Co swym kolorem, zapachem przepięknym,
Piękne motyle do siebie zwabiałaś.
Co dumnie tak stojąc,zwana Kwiatów
Panią,
Co swą urodą, w siebie zapatrzona,
Nie doceniłaś upływu czasu,
Co najpiękniejsze róże,też kiedyś pokona.
autor
elliza
Dodano: 2016-02-05 17:17:06
Ten wiersz przeczytano 743 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Uwielbiam róże a ty tak pięknie o niej
piszesz,niestety czas robi swoje .
Piekna Róża, ładny tekst
Pozdrawiam :-)
Piękne przemijanie ;)
Piękny wiersz i cudna refleksja. Pozdrawiam.
Niestety każde piękno przeminie,
róży także, ładny wiersz,
ale trochę w msz za dużo powtórek
słowa co, warto by ich trochę wyeliminować.
Pozdrawiam :)