Róża...

Taka delikatna, nigdy takiej nie widziałem,
Tak łatwo ją zranić... Jest niczym płatek róży,
Płatek róży... przy niej? niczym stal,
Delikatna niczym śnieg, wrażliwa tak jak nikt...

Cieszę się, że istotę taką spotkałem,
Dzięki niej czas już nigdy się nie dłużył,
Chciałbym zabrać ją na wielki bal,
Śmiać się... cały świat by znikł...

Jednak nie pisany mi taki tok wydarzeń,
Nie mam prawa o niego prosić,
Jeszcze nie teraz... jeszcze nie spełnię swoich marzeń,
Choć ona dalej będzie mi się śnić...

Nie wiem czy wypada mieć takie myśli,
Jednak inaczej nie potrafię,
Marzę, że jeszcze kiedyś mi się przyśni,
Znów przeleję sen na papier...

Nie wiem co mam zrobić,
gdyż nadzieja wciąż się tli...
Nadzieja matką głupich...
Lecz każdą matkę kochać trzeba...

Nie wiem co mam zrobić,
Co noc jedno mi się śni...
Do miłości nikogo nie zmusisz...
Nawet przychylając kawałek nieba...

Wiersz napisany pewien czas temu, jednak coraz więcej zyskujący na znaczeniu. Przynajmniej dla mnie...

autor

Kamil Konik

Dodano: 2007-12-17 17:20:46

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie