Róża i Dąb
Rośnie sobie mały krzaczek,
Wśród tysiąca wielkich drzew.
Jak łabędzie z brzydkich kaczek,
Wyrósł dzikiej róży krzew.
Pośród kolców kwiatu tego,
Nie wiadomo jak i skąd,
Po stu latach dnia każdego,
Wyrósł wielki, silny dąb.
Róża żywot swój skończyła,
Cudny urok kwiatu zgasł,
Drzewu miejsca ustąpiła,
Które wzbiło się nad las.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.