Róża zła

Własną krwią drzewa zapłakały
Czerwone łzy upadły na ziemię gnijącą
Uschła trawa, wraz z nią łąki wymarły
Nikt nie wie jak wskrzesić florę konającą

Winny zasiał w trumnie różę czarną
Nastało zwątpienie, choroby i głód
Na imię mu tasiemiec z maską bez barwną
Fetor unosi się w powietrzu niosąc smród

Jeden kwiat mógł zmienić całe oblicze
Las zmienić w pustynię bez życia
Ludzie zapalili już przyrodzie znicze
Róża zła i jej pan wyjdą dziś z ukrycia...

autor

Senk

Napisany: 2009-05-21 Dodano: 2009-05-22 00:18:45

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie