Rozdrażnienie

Co nam piękno! — jest u nas koszmarek w Warszawie*,
Z którego się nabija cała Polska prawie:
Pajac w zbyt długich spodniach, nadęty ogromnie...
Z boku duma Piłsudski „Co tu komu po mnie,
To nic, że przywróciłem ojczyznę do życia
Facet zginął w wypadku — ja już się nie liczę.”

Za pomnikiem komenda stoi garnizonu
(W razie niebezpieczeństwa mają wojska bronić,
Bo nasza dzielna armia, kiedy wyjdzie w pole,
Jedyne, co potrafi — nosić parasole.)

Szkoda cię „Lechu drugi**”. Byłeś prezydentem
Nie moim, ale hołdy kiczowate, dęte
Ośmieszają cię tylko. Zawdzięczasz to bratu,
Że dziś dzielisz Polaków. Czyś zasłużył na to?
Nie chciano ciebie tutaj. By pomnik postawić
Trzeba było te działki wyłączyć z Warszawy.
Wciąż jesteś solą w oku. Jak w Saskim Ogrodzie
Sobór*** — uczucia budzisz bezsiły w narodzie.
Jak ten Aleksandryjski Sobór niesmak niecisz,
Jak on odejdziesz z placu, który dzisiaj szpecisz,
Lecz nikt ciebie nie zniszczy. Jest miejsce w tym kraju,
W którym z niecierpliwością na ciebie czekają
I sam z wielką radością miejsce ci wyznaczę
W pięknym parku w Kozłówce****, przed samym pałacem.
____________

* Tytuł i pierwszy wers to luźne nawiązanie do „Uspokojenia” Słowackiego.
** Lech pierwszy to oczywiście Wałęsa.
*** Warszawska cerkiew św. Aleksandra Newskiego wybudowana w 1912 r., rozebrana przez władze polskie w 1926 r.
**** Muzeum Zamoyskich w Kozłówce prowadzi m.in. galerię sztuki socrealizmu. Trzy największe (gabarytowo) dzieła, które się w galerii nie mieszczą – pomniki Lenina, Bieruta i Marchlewskiego ustawiono w parku przed pałacem. Pomnik Lecha Kaczyńskiego idealnie wpisuje się w estetykę socrealizmu.

autor

jastrz

Napisany: 2019-10-31 Dodano: 2019-10-31 14:34:52

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie