Róże nie płaczą

Róże może nie, ale groszki... groszki płaczą.

Róża-uosobienie miłości,umiera.

...a czasami jest tak że my sami jesteśmy dla siebie
ogrodnikami...ścinamy swoje własne uczucia, bo by
zwiędły i pokruszyły się w czyjejś ręce.

Ładny wiersz. Koniec piękna. Pozdrawiam

Subtelny, piękny, poruszający...
(+)

wzruszył mnie twój wiersz...płaczaca róza...i
bezduszny ogrodnik...pozdrawiam....

Wiersz o pięknie, subtelności, przemijaniu i końcu
wszystkiego. Bardzo ładnie napisany.

- Do widzenia - powiedział róży.
Lecz ona nie odpowiadała.
- Do widzenia - powtórzył.
Róża zakaszlała. Lecz nie z powodu kataru.
- Byłam niemądra - powiedziała mu. - Przepraszam cię.
Spróbuj być szczęśliwy.
Zdziwił się brakiem wymówek. Stał, całkowicie zbity z
tropu, trzymając klosz w powietrzu. Nie rozumiał tej
spokojnej słodyczy.
- Ależ tak, ja cię kocham - mówiła róża. - Nie
wiedziałeś o tym z mojej winy. To nie ma żadnego
znaczenia. Ale ty byłeś równie niemądry jak ja.
Spróbuj być szczęśliwy. Pozostaw spokojnie tę planetę.
Nie chcę ciebie więcej.
- Ależ... przeciągi...
- Nie jestem już tak bardzo zakatarzona. Chłodne
powietrze nocy dobrze mi zrobi. Jestem kwiatem..
- Ale dzikie bestie...
- Muszę poznać dwie lub trzy gąsienice, jeśli chcę
zawrzeć znajomość z motylem. To podobno takie
rozkoszne. Bo któż by mnie potem odwiedzał, gdy
będziesz daleko... A jeśli chodzi o dzikie bestie, nie
boję się nikogo. Mam kolce. - I naiwnie pokazała
cztery kolce. Po chwili dorzuciła: - Nie zwlekaj, to
tak drażni. Zdecydowałeś się odjechać. Idź już!
Nie chciała, aby widział, że płacze. Była przecież tak
dumna.

wiersz ładny, wolałabym, żeby był ze "smutnym kolcem",
pozdrawiam :)

Róża jak miłość, najpiękniejsza zerwana.

piękny wiersz przyjazny duży plus :)

Dzis pozostawiles mnie bez slow , Twoj wiersz jest
sliczny . Napisany Twoim subtelnym stylem. Pozdrawiam
serdecznie ! :)