Rozebrana z ciała

Pięknie napisane, wielki plusik :-)))

dać tylko siebie?... to za mało... ten daje naprawdę,
kto oddaje dusze i ciało:) ale wiersz ...jest
zdecydowanie na TAK :)

właściwie wszystko, co chciałam powiedzieć powiedziała
już julka...chociaż po zastanowieniu myślę, że w Twoim
wierszu i dusza podąża za ciałem

...dla miłości oddaje się wszystko..do granic....a
przyzwoitość ma się za....nić

dać siebie a duszę zachować - no pięknie, pięknie -
jakby powiedział Powolniak.

To nie było totalne oddanie, bo gdyby on dal ci tylko
ciało a dusze zachował dla siebie , czyli to co
najważniejsze w człowieku jego ego , była byś
szczęśliwa z takiej miłości z takiego niepełnego
oddania? Lecz jeśli twój wiesz ma sedno właśnie
wskazujące na taka miłość to tylko ty wiesz co
chciałaś i dlaczego powiedzieć to w taki sposób.

No całkiem niezły i odważny twój erotyk...fajnie
napisany..;)

Cóż bardziej cennego niż siebie samego można ofiarować
drugiej osobie...? A jednak duszy nie da się podarować
- ona należy do Kogo Innego :)

Bardzo duzo dałas a dałas mu cała miłosc i siebie:)

bardzo ciekawe spojrzenie, choć dojrzeć w nocy
błąkające się alter ego w ubraniu...

Przepięknie umiesz się dawać, zmysłowo i z fantazją.
Aż mu zazdroszczę :)

No właśnie, dusza najważniejsza, czyżby anioł tego nie
wiedział?

Pomysł wyśmienity!O głębokim znaczeniu...Brawo za
wiersz;)

Trzy razy czytałam Twój wiersz, jestem pod wrażeniem,
pomysłowości jak i samego wykonania. Brawo

słowa uznania za tresc jakze wymowną w słowie i w
bogactwie nasączonym w metafor
roztworze.......brawo.....za pomysl i
wykonanie....oklaski..pozdrawiam...