Rozgałęzianie perspektywy

Bardzo piękny, dojrzały wiersz, Arku. Klimat lasu jest
mi bardzo bliski, dlatego często o nim piszę - jest
tego wart. A im jestem starsza, tym bardziej młodo
czuję się właśnie w lesie... Miłego dnia :) B.G.

Radosny, udany wiresz. Serdecznie pozdrawiam.

Ładny wiersz:)
Uwielbiam cisze leśną.Ona jest taka magiczna i tyle w
niej tajemnic...:)
Pozdrawiam:)

Podpinam sie pod Twoją starość ;) Ostatni wers,
przemówił do mnie bardzo :D.

Nocne życie masz ciekawsze niż za dnia. No rozumiem,
dziewczynki na rurze i nie tylko... :) Fajny tekst.
Pozdrawiam :)

bujam się jak sosna, a tu kończy się wiosna...świetny,
melancholijny przekaz wierszem:) pozdrawiam

Wyciszający i rozbudzający wyobraźnię przekaz. Chyba
jest właśnie tak jak piszesz. Może niedosłownie, ale
zaczynam podobnie czuć na własnej skórze.
Pozdrawiam.
Marek

Bardzo sentymentalny:) i to jest takie piękne
właśnie:)
Pozdrawiam:)**

Piękne masz sny Arku i nie dziwię się, że nie chcesz
się z nich budzić... Pozdrawiam

Bardzo mi się podoba to rozgałęzianie...sama
chciałabym czasem zamienić się w drzewo lub trawę
zieloną i kołysać się lekko na wietrze... być jeszcze
bardziej nierozważną i rozmarzoną...;)

Krzemanko, co do kropki w szóstym.
Zajrzyj na portal zacisze. tam ten wers wygląda tak
jak sugerujesz.
tu zmieniłem, a czemu? kto to wie?
(tam nazywam się bordoblues)

Stello, krzemanko, Linko - dziękuję za odwiedziny i
komentarz.
pozdrawiam :)

Piękny i radosny wiersz. Miło tu. :)

Bardzo mi się podoba ten wiersz o silnej więzi z
lasem, choć gdyby był mój zamiast "w butach"
napisałabym (z powodu mojej małej wyobraźni) "u stóp".
Zrezygnowałabym też z kropki na końcu szóstego wersu.
Wiadomo, że autor najlepiej wie jak ma wyglądać jego
wiersz.
Miłego wieczoru:)

Pieknie, klimatycznie, az chce sie wracac i czytac,
czytac.
Pozdrawiam:)