Rozgałęzianie perspektywy
Gdy śnię o lesie, zamieniam się w
drzewo.
Czytam topografię nieczytelnych ścieżek,
pochylam się, rozmawiam z liśćmi,
rozczesuję włosy trawom.
Lubię ciszę.
Ta to dopiero gaduła - wszystkich
przekrzyczy.
I wszystko wie najlepiej.
Kiedy przychodzi deszcz - płaczę.
Przytulam głowę do samotnej sosny.
Gdy budzi się słońce,
wyrastają nam w butach uśmiechnięte
kwiaty.
W nocy zajmuję się duszoznawstwem:
moralnością jemioły,
płaczliwością wierzby,
jąkalstwem echa.
Na starość stałem się sentymentalny.
Coraz bardziej nie chce mi się budzić.
Komentarze (181)
Piękne współbrzmienie z przyrodą - oby inni umieli
wziąć przykład.
Pozdrawiam :)
Dziękuję za czytanie i komentarze. Wszystkim
bejowiczom życzę miłego wieczoru z poezją. :):)
Czyli z wiekiem rozumiesz więcej:):)dobry wiersz:)
Zazdraszczam ;-) duszoznawstwa :-) A wiersz świetny!
Pozdrawiam :-)
Witaj Arku!
Piękny wiersz, a nader ciekawy - adekwatna też,
muzyczna oprawa. Dziękuję Ci pięknie za sympatyczny
komentarz i serdecznie pozdrawiam. Ps. Lubię
angielskie klimaty, aczkolwiek już od dość dawna,
jestem w Polsce. Co do spaceru z pieskiem, to raczej
niemożliwe (nie posiadam takowego), ha, ha:)
Piękny wiersz Arku, tak mnie wyciszył... Chyba
nadajemy na jednych falach
"rzadki gość".. Skorzystałem z zaproszenia : ).
... Nie potrafię skomentować treści.
Potrafię się nad nią zamyślić, przemyśleć ... I
odnieść do swoich doświadczeń i przeżyć. Doceniam
każdego kto ma odwagę, pokazywać "siebie" poprzez ten
rodzaj - poezje.
Serdeczności i pozdrawiam miło : )
Hmmm, nie da się ukryć że w pewnym wieku potrzebujemy
spokoju ale także jest nam młodzieńca werwa potrzebna,
dziękuję za odwiedziny, serdecznie z + pozdrawiam
miłego wydłużonego Weekendu życzę.
Bello Jagódko cieszę się z Twojej obecności i
komentarza. Już wyjaśniam. Wers przed przytoczoną
przez Ciebie frazą przytulam się do sosny, stąd liczba
mnoga.
pozdrawiam serdecznie :):)
Piękny wiersz. Zatrzymuje mnie tylko w tym miejscu.
"Gdy budzi się słońce,
wyrastają nam w butach uśmiechnięte kwiaty."
"wyrastają nam" piszesz o swoim śnie, swoich
odczuciach, a tu nagle nam. Być może to tylko taki mój
odbiór. To Arku Twój wierszyk i wiesz co dla niego
najlepiej zrobić. Serdecznie pozdrawiam.
Nutkę wysluchalam. Moze byc rownie dobrze tlem dla
wersow jak i ramą. Poezja idzie w parze z poezją.
Jeszcze raz pozdrawiam
Witaj Arku.
Dobrze, ze trafiłam pomiędzy drzewa i zobaczylam
ludzki las Twoimi oczami. Różnorodność 'drzew'
pomiędzy ktorymi poruszasz się, świadomy mowy lasu i
ciszy, tej żywotnej ciszy... Jedynie martwa budzi
grozę
Życie jest snem. To taki sen nad ktorego scenariusz
mamy mniejszy lub większy wplyw.Niech trwa bo tak
naprawde czym będzie i jakie będzie przebudzenie? Oby
nie stało się martwą ciszą.
Wiersz do wielokrotnego czytania, jeden z tych,
wielowarstwowych, ktorego warstwy ukazują to co widzi
i czuje piszący a jednocześnie pozostawione jest
miejsce na wplecenie indywidualnych przeżyć
czytelnika.
Moc ciepłych serdeczności Arku
Teraz posłucham co w linku... Moze jest tłem do
wiersza a może ramą zamykająca obraz
Piękny wiersz i niepowtarzalne metafory :)
Pozdrawiam czerwcowo Arku :)
Witaj. Przytulanie się do drzew, jest bardzo zdrowe,
zabieraja nam, każdy ból.
Widzisz , co się stało?“, ” wyrosły Wam kwiaty, w
butach”
Wiersz dużej wagi, w przekazie, podoba się, zresztą,
jak każdy Twój.
Pozdrawiam Arku.:)
tak gdy spotkam Cię w lesie poznam po butach
i pewnie pokorze ci echo za uchem