Rozgrzeszenie

I znów do kupy zbiera słowa,
Naiwne pewne i bez sensu, 
Bo od tych mądrych boli głowa
Daj umrzeć serce na kobiercu.

Dla ciebie ciągle zbiera myśli,
Przeprasza też za wszystkie błędy
Przytula przy zakwitłej wiśni,
Może dostrzeże chociaż wtedy.

Kobietę która wciąż mu się śni
I miłość która ginie z biedy,
Daj rozgrzeszenie dla poety,
Co płacze z żalu i ze złości.

Bo wie że przegrał miłość w karty
A drugiej tylko pozazdrości.

autor

Czarne Słońce

Napisany: 2019-03-05 Dodano: 2019-03-05 13:27:09

Ten wiersz przeczytano 1224 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie