Rozłączeni
Z wyroczni życia Bóg nakazał
Rozłączyć w bólu nasze serca
By drogę marzeń czas zamazał
A teraz duszę mi uśmierca ,
Ściga żalem , dusi rozpaczą
Tyranem wspomnień w serce wali
Oczy czerwone w ciąż się palą
Myśli rozpaczy mkną w oddali
I nieraz rankiem gdy świt wstaje
A słońce złotem świat rumieni
To ja cię widzę , czy się zdaje
Że na chmureczce mkniesz w przestrzeni
Lecz z mgłą obłoków Ty przemijasz
Przede mną znowu pusta przestrzeń
I znów w pamięci mi wybijasz
Ślady mych błędnych smutnych marzeń
I tylko myślą ścigać mogę
Iść z Tobą w piaski złej pustyni
Bo może trafię na tą drogę
Która mi smutek w radość zmieni ,
28-10-1970 Praszka ,
Komentarze (17)
Fajny, ciekawy wiersz. Daje do myślenia.
Dzieki Iris , moja młodość to prawdziwa burza . Czasem
i niemoc . Praca w firmie delegacyjnej , ciągle gdzie
indziej. Życie po hotelach robotniczych na własny
rachunek a miałem wtedy 17 lat.
Pozdrawiam serdecznie.
Niemoc i tęsknota...
Pozdrawiam serdecznie:)
Ta to jest data napisania wiersza.
Miałem wtedy chyba 19 lat.Przeprowadziłem się z
Katowic do Praszki.
Dzięki za komentarz .
Pozdrawiam serdecznie
Kubo, zaskakuję mnie końcowa data. co ona oznacza?
pozdrawiam :)
Gdy człowiek jest szczęśliwy , to jakoś trudno pisać
.Gdy czuje straszny żal to papier przyjmuje wszystko i
nie kpi.To się pisze .
Dzieki za szczere komentarze .
Pozdrawiam serdecznie
Pięknie oddany żal za utraconą miłością.
Pozdrawiam :)
Miłość, została we wspomnieniach i wierszach,
pozdrawiam
Bardzo piekny i zatroskay wiersz, klaniam sie...
Za Sławomirem Sadem. Pozdrawiam serdecznie:)
Prawdziwej miłości nigdy się nie zapomina. Piękny
wiersz:) Pozdrawiam ciepło :)
utracona miłość ciągle staje przed oczyma (we
wspomnieniach)
Miłość, nawet utracona, to szlachetne uczucie.
Piękny wiersz Kubo. :)
Lecz z mgłą obłoków Ty przemijasz
Przede mną znowu pusta przestrzeń
miłość ziemska przemija, w sercu jednak trwa wiecznie
Dzięki za komentarze .Takie to były młode lata .
Pozdrawiam serdecznie