Rozlany księżyc

Popatrz na mnie przez dno butelki.
Wyglądam jak rozlany ksieżyc,
który zszedł z nieba, by oddać życie.
Czuję się źle, ciemno i jasno przed oczami.
Raz muzyka gra, to znowu smutek kołysze.
Wyglądam jak rozlany księżyc, wybacz.

Roześmiane oczy twe śniły mi się dziś.
Patrzyłem w nie bez końca, bezczasowo.
Dotknąłem twego cienia, by otruć sen.
I spać nie mogę już i liczyć gwiazd.
Jak rtęć - rozlałem się światłem księżyca.
Umocz usta swe czerwone, bo inaczej zgasnę.

autor

nikt

Napisany: 2007-12-03 Dodano: 2007-12-23 01:03:15

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie