Rozmowa

Tak bardzo brakuje Ciebie
a Ty chodzisz samotna po niebie.
Zapach perfum tak znany
już jest nierozpoznawalny.

Samotność dnia i nocy
to jak więzienne kraty.
Fałszywy śmiech i radość
już mam tego dość.

Bezradność i tęsknota
tkwią we mnie jak jesienna słota.
Pomóż mi kochana, bo sen
nie chce być ze mną do rana.

Minęło już lat kilka
to była mała chwilka.
Zgasło życie w Tobie
a ja ciągle marzę sobie.

Ten ból mniej boli
lecz rana długo się goi.
Pożalić muszę się Tobie
może zasnę.............

autor

JAKGREGOR

Napisany: 2014-10-03 Dodano: 2014-10-03 04:22:57

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie