ROZMOWA
Usiądź
Opowiem ci myśli moje
Nie teraz …
Jak to?
Czemu jak powoje?
Dlaczego nie teraz …
Biegniesz, dzień za krótki
…. oplatają moimi
Twoje własne smutki
I dorosłość twoją
Już wiesz
I umiesz wszystko
Idź ….
Na poduszce wesprę głowę
Wiem …
Takie myśli stare
Plączą młodą drogę
.
.
.
Opowiedz mi proszę
Co wtedy myślałaś?
W mojej dorosłości ….
Wiem…
Nie słuchałam
.
.
.
Już ci nie opowiem
Myśl mi uleciała
Ze sobą zabrałam
autor
SHANNA
Dodano: 2017-08-01 10:54:29
Ten wiersz przeczytano 811 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
bywa i tak
miłego dnia
ulotne chwile uciekają, potem żałujemy,
niedosyt,,,pozdrawiam :)
Smutne ale jak najbardziej prawdziwe... serdeczności
:)
Ciekawa rozmowa i wyrażone w niej słowa
Och to zapominanie bywa nieuchronne.Dobry refleksyjny
wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
Interesujący wiersz jak i rozmowa :)
Fajna, ciekawa refleksja. Pozdrawiam.
Cenna refleksja o tym, że za chwilę może być za późno,
albo myśli się "przedawnią".
Warto się zatrzymać i posłuchać, bo może się okazać,
że będziemy tęsknić za jakimkolwiek słowem.
Czemu jak powoje? - tego wersu tylko nie rozumiem.
Pozdrawiam SHANNO :)
ciekawie o relacjach międzypokoleniowych...samo życie
Bardzo wszystkim dziękuję za komentarze, a szczególnie
za refleksję, zatrzymanie nad moimi myślami.
Pozdrawiam cieplutko :)
Bardzo dobry refleksyjny wiersz! Pozdrawiam serdecznie
Bardzo refleksyjny wiersz.
Przypominaja sie takie rozmowy.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Wzruszający.
Splata myśl o własnych dzieciach i rodzicach w taki
sposób... - fantastycznie.
Bardzo ładny refleksyjny wiersz pozdrawiam
czasem życie chowa się za horyzont i czyjeś słowa
gasną. wtedy dopiero czujemy, jak były ważne.
bardzo na tak.
pozdrawiam :)