ROZMOWA
Usiądź
Opowiem ci myśli moje
Nie teraz …
Jak to?
Czemu jak powoje?
Dlaczego nie teraz …
Biegniesz, dzień za krótki
…. oplatają moimi
Twoje własne smutki
I dorosłość twoją
Już wiesz
I umiesz wszystko
Idź ….
Na poduszce wesprę głowę
Wiem …
Takie myśli stare
Plączą młodą drogę
.
.
.
Opowiedz mi proszę
Co wtedy myślałaś?
W mojej dorosłości ….
Wiem…
Nie słuchałam
.
.
.
Już ci nie opowiem
Myśl mi uleciała
Ze sobą zabrałam
autor
SHANNA
Dodano: 2017-08-01 10:54:29
Ten wiersz przeczytano 812 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Witaj. Jest taki czas, ze nie sluchamy i wiemy lepiej,
ale kiedy juz dorastamy chcielibysmy posluchac dobrych
rad tylko, ze ten ktos kto do tej pory je dawal
zapomnial co chcial przekazac... a jednak
przypominamy sobie i zaczynamy cenic te wszystkie
wczesniejsze... hehe chyba namotalam :) ech mysli
biegna czasami gdzie chca. Wiersz podoba sie. Moc
serdecznosci.
Rozmowa matki z córką może z synem,
mijały się ich rozterki i myśli,
a życie biegło swoim torem,
teraz po czasie wraca meteorem.
ładnie
Pozdrawiam serdecznie
Woła do refleksji :) Pozdrawiam serdecznie +++