Rozmowa z duszą

siedząc sam jak zawsze
w domu moich myśli
odwiedzany przez kobiety
szeptające kolorem szminek
co dzień innym
boję się powiedzieć
nie wchodź

uwiązany jak pies
łańcuchem swych nadziei
zgadzam się by brudziły
brudnymi udami
kolory mej duszy

czy samotność
jest lepsza od fałszu?
czy mogę zgodzić się
na uczuć własnych
ukrzyżowanie?

jak ślepiec na środku ulicy
wśród pędu stalowych dni
boję się przyznać
że nie wiem gdzie ścieżka
do mojej miłości

czy w klatce mego serca
na zawsze już
zamieszkał
chłód?

autor

Ignacy Barry

Napisany: 2005-02-12 Dodano: 2005-06-29 11:34:13

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie