Rozmowa z Galateą

Hej, Przyszedłem do domu
Strząsnąłem z siebie przed drzwiami świat -
prawie tak jak Ty i natychmiast
zapragnąłem spowiedzi drzew, modlitwy winogron
ucieczki przez sad do domu, w którym jestem
który jest mym grobem

Większego grobu pragnę
strzelistej wieży, kurhanu w noc wrzynającego swój sen
Jest takie miejsce gdzie rodzi się sen
w poszumie liści, na skraju między zielenią a brązem jesieni
w rdzawych szepczących oczach kałuż,
których dusze żyją w nas
Stamtąd powracają
na skrzydłach oczu ptaków i wiatru
do tej trumny w trumnie, do mojej głowy -

harcownicy światła
ruchome obrazy dziejące się na oczach i w oczach strumieni
myśli drzew i nieba


Leżę sobie po dniu, Igły znachora i dzisiaj
wniknęły we mnie
Rzuciłem dziesięć klątw i trzydzieści błogosławieństw,
w których słodycz warg i śpiew rozkoszy zamknąłem,
potknąłem się o dziewięć kamieni obrazy
i wylałem w żalu nad sobą siódme poty -

A może to nie ja robiłem, Może to partia szachów,
w której biorę niedookreślony udział

Leżę i myślę czy naprawdę nie masz mężczyzny
specjalistko od zabezpieczeń i ubezpieczeń?
Mogę teraz zasnąć, Świat jest we mnie
mandarynki sad i łzy
Śmierć i rozmowa z Galateą

autor

Belamonte

Dodano: 2009-11-07 08:07:10

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie