Rozmowa z mistrzem Janem

Rozmowa z mistrzem Janem


Jan Kochanowski, największy polski poeta
I wieszcze innych epok, choć klasa już nie ta,
Z pewnością biedni w grobach by się przewracali,
Gdyby współczesną polską poezję czytali.

Mistrzu, piękną polszczyzną się posługiwałeś
I prostymi, zwykłymi słowami wzruszałeś.
Lipa czarnoleska i radość, i cierpienie,
Niczym muza poezji niosły ci natchnienie.
Choć pięć wieków temu, wielki poeto, żyłeś,
To wiersze z rymem i z rytmem cudne tworzyłeś.

I nagle słyszę tyczące rymu pytanie.
Wydaje się z góry; czy to ty, mistrzu Janie?
Jam, czemu się dziwisz, że ja rymy stosuję?
W wierszu czyli mowie wiązanej się rymuje.
Znaleźć rym – rzecz łatwa, to zabawa słowami.
Dlatego wielu mianuje się poetami.
A gdzie treść, forma i nawet ów rytm wspomniany?
Wreszcie dar boży, nielicznym ofiarowany?
Z tego dopiero perły poezji powstają
I w umysłach i sercach ślad pozostawiają.

Ojcze polskiej poezji, ująłeś to pięknie.
Prawda, że czytając twe wiersze, serce mięknie.
I uwierz, że tak samo jak ty i ja czuję.
Wiem też, iż geniusz twój nad innymi góruje.
Dziś twa twórczość na tyle nie byłaby dobra,
Abyś mistrzu otrzymać mógł nagrodę Nobla.

Nie wiedzieć czemu, rymów już się nie używa,
A lekkość i rytm to jak na grządce pokrzywa.
Te atrybuty poezji to świętokradztwo,
A jeśli o treść chodzi – zupełne dziwactwo.
Wiersze piszą niby zwrotkami, ale prozą,
Opatrując je dużą filozofii dozą.
A odkrywają już prawdy dawno odkryte,
Więc dusze głodne poezji nie będą syte.

Czy trochę nie przesadzasz z tą ostrą krytyką?
Wszak proza przeplatana bywa poetyką.
A poza tym ludzie nowego poszukują.
Zdarza się więc, że ślepy zaułek znajdują.
I jeszcze tylko jedno, bo trochę się spieszę.
Chyba tą prawdą oczywistą cię pocieszę.
Zawsze na świecie więcej było wierszokletów,
Niż prawdziwych, mądrych i wrażliwych poetów.

P.S.

I by pisać pięknie, zrozumiale,
Trzeba czytać i czytać wytrwale.
Posiąść wiedzę na wszelkie tematy,
Także słów zasób, co idzie za tym,
Oraz formy i stylu wyczucie.
Przed tym niestety nie można uciec.
Bowiem poezję tworzy się głową,
A serce spełnia rolę szczątkową.

Andrzej Kędzierski, Częstochowa 26.08.2013.

autor

andreas

Napisany: 2013-08-26 Dodano: 2013-08-26 18:58:58

Ten wiersz przeczytano 1010 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Groteska Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie