Rozmowa z wiatrem
Rozmowa z wiatrem
O!! hej nie zauważyłam ciebie
smagnąłeś mnie w policzek
no...no flirciarz z ciebie,
wiesz że lubię twoje towarzystwo
a co?
chcesz mi coś powiedzieć
a... pytasz co słychać?
nic ciekawego ,u mnie smutek gości
cooo?
mówisz że go zabierzesz
naprawdę?
jak ot tak z grzeczności
bierz go, nie będę miała złości
a co u ciebie?gdzie gnasz?
o...niesiesz halny w góry
to dobrze zabierz mój smutek
niech popatrzy z wysoka
jaki to on jest ponury
wracając wpadnij to pogadamy
będę czekała ,przecież dobrze się znamy
wiesz że tęsknię...
za leśnymi naszymi spacerami
bo wtedy...
smutek rozwiewasz między gałęziami.
Emilia Konicer 12.05.21013r.
autor
emi16
Dodano: 2013-05-15 08:30:11
Ten wiersz przeczytano 1863 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Od dziś polubię wiatr, porozmawiam z nim, może
zabierze i moje smutki:))) Serdecznie pozdrawiam
Ladnie, cieplo:)
Pozdrawiam.
,, Przez ile dróg musi przejść każdy z nas,
by móc człowiekiem się stać?
Odpowie Ci wiatr, wiejący przez świat
i Ty swą odpowiedź rzuć na wiatr! ,,.
Miłego dnia.
Serdeczna ta rozmowa.Ciekawie
przedstawiłaś:)Pozdrawiam Emi:)