[ Rozmowa ze słońcem ]

nocą słońce się wychyla
i prosi abym je schowała
obok siebie w pościeli

powiedziało mi że tam za tą linią
samotoności ugaszana jest namiętność

Zwierzyłam się
i twarzy nie zakrywałam nieśmiale
brudną poduszką od łez

chciałabym aby wycieraczki przy schodach
czuły sie bardziej dowartościowane

i mi będzie pewniej stawiać krok
między innymi krokami

Aby on mnie nie namalował
ze swojego snu jak inne
nie malował rąk ani ust,
nie malował pustki
Aby mnie w nich nie upijał
i nie rozkazywał tańczyć z wspomnieniami

Chciałbym aby za sny
nikt nie pobierał pieniędzy

Mówiłam z przymkniętymi oczami :

Najgrosze uczucie to ginąc
W Twoim blasku
i błądzić w snach

Najtrudniej otworzyć drzwi tutaj Bogu i zabijać

Na kolanach Cię błagam Słońce
kiedy zejdzie na ziemie
nie dawaj mu do ręki broni
bo może przestać istnieć

jak każdy

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2007-02-20 15:03:28

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie