Rozmowy I Dwie panie

Rozmowy Odsłona I „Dwie panie” (improwizacja)

/obiektyw/
spotkanie dwóch pań w barze
rozprawą nad życia smakiem
szklankami rozmów
opróżnianych alkoholem

w tym czasie życie bezpowrotnie im mija

dyskusja o „gatunku obcym”
niczym o najdelikatniejszym winie
choć czy słowa są przy tym potrzebne?

/pierwsza o „gatunku”/
patrzę w Twoje oczy nieznajomy
zadając różne „śmieszne” pytania
powiedz dlaczego nie spytam wprost
przecież za chwilę będziesz wspomnieniem

czym dla Ciebie jest miłość
co zrobić z chwilami jakie nam zostały
przecież wiesz że życie upływa
przez palce czasu uczuć

powiedz mi mężczyzno dlaczego
patrzę przez ulotność na ciebie
czego mi brakuje
co mogło by nam dać udział w szczęściu

błękit firmamentu
wtuleniem w siebie bliskich-dalekich
zamkniętych w kilku słowach
rzymskiej obietnicy - „tam ja Kaj gdzie ty Kaja”

i stoję nieznajomy patrząc ci w oczy
papieros powoli dobiega końca
był naszą chwilą krótką chwilą
wyznaczoną przez jego długość

/druga/
życie domaga się czynów
przytulę cię „gatunku” tak
że spłyniesz wilgocią po moim udzie
stapiając się w jedność
chwil spędzonych razem skradzionych

/pierwsza/
chcę czuć nagość „gatunku” wilgoć
zagłębić się w ciebie by poczuć namiętność
spragnioną nieodkrytą przestrzeń kosmosu
czuć krzyk rozkoszy wśród gwiazd spełnienia

/obiektyw/
błysk iskry przejeżdżającego tramwaju
przypomina nadzieję
że spotkają się kiedyś
że starczy im nadziei zaufania
choć czas pełen jest wariatek
i nieuważnej lektury
bo wiersz bywa życiem
a życie poezją (nie) jest

/przerwa techniczno-fizjologiczna/

/obie/
brak nam dzisiaj was by dokończyć wiersz
byście dopisali go z nami
czyniąc wysmażonym z obu stron
smacznym soczystym w środku
dopełnionym

/druga/
bo są kobiety-kobiece i kobiety ludzie?
kobiety-kobiece nie potrafią chwytać życia
podobnie jak zniewieściali mężczyźni
kobiecość - słowo
kobieta - człowiek
„mężczyzna z przeszłością” /śmiech/

/pierwsza/
mężczyzna decyzyjny i takaż kobieta!

/druga/
precz z „chciałabym a boję się”
precz z „przepraszam że żyję”

/pierwsza/
precz z „preczem” /śmiech/
jestem za wolnym uczuciem
bo tego nikt nie odbierze
za wolną miłością
tą życzliwą akceptacją drugiego
nie zwierzęcą chemią

/druga/
bo ludzie są z natury dobrzy
choć bywają głupi
głupotą braku zrozumienia
brakiem akceptacji w której poszukiwaniu
zapętlają się w „drodze po trupach”
gubiąc siebie
zniewoleni myślą o własnej wolności
o święty paradoksie!

/nieznajoma prosi o papierosa
przewraca pustą butelkę/

/druga/
bo gdy spotykam kogoś
ukazuję mu swój świat
a on(a) swój
i tym się wzbogacamy

/pierwsza/
tak być powinno!

/obie/
amen czy jakoś tak /śmiech/

/obiektyw/
powrót czy wyjście do domu?
stop!
świat jest ich domem

Warszawa, przedpołudnie 07.11.2009

wspólna improwizacja na spotkaniu 07 listopada 2009 roku: eddie0 i G72A

listopad miesiącem spotkań niech żyje życie! (śmiech)

autor

G72A

Dodano: 2009-11-09 00:14:28

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie