Rozmyślania w ciszy.

Zagłuszając szept gdzieś w ciszy
staram się wsłuchać w wiatr
gdzieś ukryta od tej dziczy
chcę poznać świat
spoglądając na ten obraz malowany
ręką Boga
tak często sponiewierany
czuję że ogarnia mnie trwoga
zamykając oczy
wtapiam się w szelest liści
wiem co się zaczyna, a co kończy
może przepowiednia się nie ziści
o której opowiadają stare góry
o której śpiewa wiatr
o której świadczą mury
czyż nie było tak?
i niebo...
niebo które tak dużo widziało
czyż w natłoku tragedi nie pękło
ile razy ze smutku płakało
tak tworzy się histroria
piękna, życia i śmierci
dziwi nas ta teoria
w głowach zbyt męci
czy wrażliwośc ma szanse przetrwać
czy ktoś zdepta ją jak zwykle

autor

Dorka

Dodano: 2006-08-24 14:19:39

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie