Różowa kula

Spojrzałem raz w różową kulę,
Byłem u wróżki, skądś ją znałem.
Do dzisiaj w piersi miewam bóle,
Jakich już nigdy nie poznałem.

Bo zobaczyłem życie własne,
Błysnęło niczym oka mgnienie.
Takie okrutne, takie ciasne,
malutkie w przestrzeń zapatrzenie.

Chciałem zapytać się o więcej,
Ale mi karty wpadły w dłonie.
Straszniejsze rzeczy miałem w ręce,
Stwierdziłem wówczas - to już koniec.

Bo w przełożeniu wyszła karta,
Oznaczająca kres rychliwy.
Historia moja nic nie warta,
Stałem się taki nawet ckliwy.

I bym zapłakał jak to dziecię,
Rozczulił strasznie nad swym losem.
Ale ocknąłem się w tym świecie,
Który normalnym mówi głosem.

Różowa kula, zgrana karta,
Wróżka czy tym podobne bzdury.
To sytuacja nic nie warta,
Do nie zdobycia groźne góry.

Daremnie można walczyć z losem,
Czy piąć uparcie na wyżyny.
Nie unikniemy starcia z ciosem,
Co udowodnić chce nam winy.

autor

Grand

Dodano: 2012-07-16 05:20:50

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie