Rozpacz

Smutek me serce dziś rozdziera,
wszystko co było piękne mi zabiera.
Moje ręce i wszystkie członki są martwe,
jak trup,leżę i czekam końca mego!
Lecz on nie nadchodzi,posyła mi smutek.
O losie mój okrutny,skróć męki moje,
bo żyć dalej nie mogę i bardzo się boję!


Rozdarte moje serce i ciało sponiewierane,
nie wiem już co dobre jest! I co jest kochane!
Zawiodło mnie wszystko,to co było blisko,
to co kochałam i czemu życie dałam.
Dziś mnie jadem karmi swoim i drwi,
ze mnie,brzydzi się życiem moim!
O jak okrutna to jest zapłata za te ofiarowane lata!


Nie mogę już nawet płakać,bo oczy łez nie mają,
nie mogę też śmiać się!Choć usta me tak to kochają
Tylko smutek mi pozostał i rozpacz!
Pójdę przed siebie by uciec od tego,
co serce me zabija i jadem mnie swym karmi jak żmija!
Lecz czy gdzieś ukojenie znajdę??

autor

zielonooka zima

Dodano: 2010-01-21 20:40:00

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie