Rozpacz...

Przez kogoś, dla kogoś... oprzytomnij....

Za oknem rozpacz,
tysiące łez nie znających słowa stop,
zalewają wszystko dookoła,
kropla do kropli.
Świat się zamazuje,
robi się szary i panury,
a ja sama jak palec nie moge patrzeć jak znikam.
Jak moje serce zalewa się deszczem,
jak moje oczy zasłania struga łez,
jak moje życie pochłania rozpacz.
Tak jak pochłoneła już świat.

pisane podczas nieustającego deszczu...

autor

Atkax

Napisany: 2006-08-12 Dodano: 2006-08-14 21:48:34

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie