Rozpalone zmysły (Modliszka)

Noc już zbliża się powoli
A ona czeka na Jego powrót do domu
Żar uczuć nie pozwala jej rozsądnie myśleć
Wyobraża sobie jak ją tuli, jak pragnie...

Już jest, zdrajca - ukochany
Wszedł do domu
Mocne trzaśnięcie drzwiami
Czyżby był zły?

Nie, On też pragnie tego co ona...
Pożądliwym wzrokiem patrzy na jej nagie ciało
Pożera ją...
Widzi jak jego oczy płoną ogniem uczuć

Podchodzi bliżej, całuje jej skronie
Składa gorące pocałunki na szyi
Pieści jej piersi
Zanosi na rękach do sypialni...

Zobacz: jak płonie z miłości do niego
Rozpalone ciało pragnie więcej
Otwiera przed Nim bramy grzesznej miłości
Wpuszcza Go do środka...

Jęczy z rozkoszy, tchu już jej brak
Prosi o więcej, choć z każdą chwilą traci zmysły
Ich ciała splecione, gorące tak
Dłonie rozpalone żarem rozkoszy wbijają się w prześcieradła biel

Są niemożliwi
Tacy piekielni,
Tacy diabelni,
Tacy niecodzienni...

Niecodzienny On, superkochanek
Delikatnie gryzie jej skórę
Niecodzienna Ona, superkochanka
Wyciąga sztylet...

Zimna stal ochładza ten żar
Płomień miłości przygasa
Chłód ogarnia Jego ciało, drży
"Nie bój się - nie będzie bolało..."

Białe prześcieradło czerwieni się
Stal spowita krwią - powoli zlizuje ją
Leży nieruchomo tak
W dziwnej pozie rozciągnięty - przykrywa Go

Świt nadchodzi
Chłodny ranek
Kolejny piękny dzień
Słodkich snów...

---------------------------------- ? Copyright by edith_k@ (Wszelkie prawa zastrzeżone)

autor

edith_k@

Napisany: 2007-11-01 Dodano: 2012-07-13 00:43:00

Ten wiersz przeczytano 1958 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie