Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

I rozpłakał sie lud

Idąc na śmierci krzyż,
pomyślał Jezus czyż,
odkupię czynem swym,
wszystko co w świecie złym.

Wahania było moc,
aż skryła ziemię noc,
błyskami dając znak,
że wiary ciągle brak.

Zapłakał wówczas lud,
potrzebny był mu cud,
a ten się nie wydarzył,
bo naród ciągle marzył.

Że czyjeś utrapienie,
odkupi im istnienie,
śląc wrażeń mnogość iż,
to ich jest właśnie krzyż.

I Jezus w tej marności,
dał przybić własne kości,
dla zwykłych to debili,
co w kłamstwie ciągle żyli.

Aż po dzisiejszy dzień,
tej śmierci ciągną cień,
łaskawie chwaląc to,
że ktoś chciał zwalczyć zło.

A oni, prosty lud,
wciąż czekać chce na cud,
bo woli jak ktoś inny,
jest zawsze czemuś winny.










autor

Grand

Dodano: 2009-07-15 16:25:33
Ten wiersz przeczytano 439 razy
Oddanych głosów: 8
Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (5)

babajaga babajaga

Trafne spostrzeżenia,ciekawie napisany

Eurydyka12345 Eurydyka12345

No cóż, biedny mały ludek, jak mróweczka, a
podskakuje, szumi , walczy, zamiast miłością się w
życiu kierować i dobrem wszelakim.

Sfinx Sfinx

hmm... wymowna puenta i niestety prawdziwa....

czcionka czcionka

Trafne spostrzeżenia, najwygodniej jest poszukać winy
poza sobą.

Wanda Molik Wanda Molik

Bardzo dobry wiersz i temat zawsze
aktualny...Pozdrawiam serdecznie i Duży Plus.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »