Rozprawa o diabelskości

Buchające kotły smoły gorącej, hultajstwa,
łajdactwa, nieprawości, Nadzieja, że ciągle
może być gorzej, że zgrzeszyć bardziej się da.

Odcienie czerni, szarości, czerwień ognisk
piekielnych. Dno samo. Miejsce wyklęte.
Od zarania, w wymowie swej niebezpieczne.

Symbolem rogi, ogon zostały, mroczna dusza,
przebiegły umysł. W twierdzy serc człowieczych
ziarnem odrazy i strachu zostały zasiane.

Apoteoza zła ostatecznego, ucieleśnienie snów
najgorszych, w bajkach legendach, podaniach,
z dziada- pradziada człowieczeństwu przekazywane.

Schematy kochamy powielać, w pradawne
przekazy wierzymy, obrazy dziwne na ich
podobieństwo, z pasją poznania tworzymy.

A gdyby tak przysiąść na chwilę i zebrać
wiedzę przodków, przemyśleć spraw
oczywistość i wysnuć konkluzję prostą.

Że zbędne mity diabelskie dla usprawiedliwienia
złych czynów, bo zdusić piekielny zarodek to
walkę stoczyć z własną gadziną.

autor

~camino~

Dodano: 2006-06-01 07:01:14

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie