ROZPRAWKA O BOŻYM NARODZENIU...

Jest 8 rok p.n.e. Imperium rzymskie jest potężne i wielkie. Światem rządzi Oktawian August, pierwszy cesarz rzymski, siostrzeniec i adoptowany syn Cezara. Panuje złoty wiek Rzymu. Rzym wygrywa wojny, tworzy prawa, buduje mosty i drogi. Rzymskie drogi charakteryzują się tym, że nie mają zakrętów, są tak proste jak myśli cesarza. Prawo jest prawie że doskonałe. Poddani muszą służyć tym, którzy mają armie, więzienia, tym, którzy mogą skazać ich na śmierć, nawet na tę śmierć krzyżową.
Za przyzwoleniem i aprobatą Rzymian, narodem żydowskim rządzi król Herod I Wielki. Jest to król na miarę swoich czasów. Podejrzliwy i okrutny skazał na śmierć własną żonę i trzech synów, oskarżył ich o spiski. Znienawidzony przez Żydów, pionek w rękach Rzymian. W obawie o utratę władzy rozkaże on wymordować wszystkich noworodków płci męskiej od dwóch lat i młodsze (Mat 2:16)

W Judei, w małym miasteczku o nazwie; Betlejem, co znaczy Dom Chleba, w którym mieszkało około tysiąca mieszkańców,urodził się chłopczyk Żyd.
Urodził się Jezus Bóg staje się człowiekiem.

Jak wiele kontrowersji w tym wydarzeniu!
Wielu myśli, że byłoby większym uznaniem i splendorem gdyby Król królów, Jezus urodził się w pałacu, jako syn dostojnego władcy?
Lecz On urodził się wśród bydła. Owinięto Go w pieluszki i położyła w żłobie. Świadkami tego doniosłego wydarzenia byli biedni pasterze cudzego bydła i owiec.
Czyż nie byłoby lepiej, gdyby ziemskim ojcem Jezusa był jakiś prominent ówczesnych czasów, a nie zwykły cieśla? Czy nie ułowiłoby to życia Jezusowi i Jego uczniom? Może wówczas mieliby aprobatę panujących? A jakie to upokarzające dla nich i dla historii, że Jego biedni rodzice wraz z Nim musieli wkrótce uciekać do Egiptu, jakby byli pospolitymi przestępcami. Pan Królestwa Bożego już na starcie w ziemskim życiu, doznaje upokorzeń, krzywdy, poniżenia. Potem jak i teraz zawsze dobrze rozumie On ludzi chorych, upokorzonych, skrzywdzonych i słabych.

Oto urodził się Człowiek. Mały człowiek w małym miasteczku. Będzie On wzrastał w czasach trudnych. Ogłosi przesłanie miłości. Już nie, "oko za oka, ząb za ząb", ale; "Kochaj bliźniego swego jak siebie samego".
Zamieszkał w pogardzanej Galilei, w mieście Nazaret. Zostaje jak przybrany ojciec Józef cieślą. Nie podejmie nauki, nie będzie piastował żadnego urzędu, nie napisze książki. Nie będzie miał poparcia i zrozumienia wśród rządzących elit ówczesnego świata, nie znajdzie uznania wśród dostojników religii i kapłanów.
Około trzydziestego roku życia zostanie wędrownym nauczycielem. Przez kilka lat będzie nauczał, uzdrawiał beznadziejne choroby, a nawet wskrzeszał zmarłych. Wybrał sobie za uczni, rybaków, znienawidzonego poborcę podatkowego, takich niepewnych i być może dziwaków. Toteż nie zawsze byli mu lojalni i wierni. Jeden z nich wydał Go na śmierć. Drugi wyparł się znajomości i przyjaźni, kolejny okazał się być niewiernym Tomaszem. Ludzie okazali się mało gościnni, nie zawsze lojalni, dla Pana nieba i ziemi. Ale On, Jezus, dokonał wielkiego dzieła. Mimo przeciwności dokonał dzieła zbawienia. Kiedy umarł na krzyżu, dała nam największy dar- wolność od strachu przed śmiercią i obietnice życia wiecznego w niebie.

autor

Lolcio

Dodano: 2010-12-08 14:57:08

Ten wiersz przeczytano 2798 razy

Oddanych głosów: 54

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie