Rozstaje pamięci

Piękny, wzruszający "zaduszkowy" wiersz.

Wzruszający hołd nieznanemu żołnierzowi...
Serdeczności Stumpy:-)

Piękna modlitwa.

i niech ta pamięć płonie, takich wierzy nam potrzeba,
pozdrawiam serdecznie, coraz zgrabniej piszesz,
pozdrawiam :)

amen

Piękne słowa.....
kiedyś, będąc na grzybobraniu w lesie w powiecie
olkuskim, napotkałam taki malutki ogrodzony i zadbany
przez miejscową ludność teren, na który pochowano
poległych partyzantów.
Podczas zbierania grzybów, wielkim zaskoczeniem jest
natrafić na takie groby a zarazem radość w sercu, że
ktoś o nich pamięta .....
taka wspomnieniowa refleksja mnie naszła, czytając
Twoje słowa..
pozdrawiam serdecznie:)

Godnie temat podany...
+ Pozdrawiam

Ładnie ujęty temat, co z przyjemnością odnotowuję.

Bogu jest ten żołnierz znany. Ale pomodlić się można i
trzeba.
Pozdrawiam serdecznie Andrzeju.

O tak trzeba pamiętać o tych bohaterach?

Andrzeju, z głęboką refleksją napisałeś ten wiersz,
który zmusza też do refleksji...

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech ślę, Ola:)

p.s. Chciałam odpocząć od Beja, ponieważ wiersze
zmuszają do zbyt dużej refleksji i też do bólu serca
wiem, że Ty mnie rozumiesz i dziękuję jak zawsze za
Twoją pamięć:)

wzruszyłeś

Miałeś racje wykasowałam dopisek...Pozdrawiam
ciepło;)Dziękuję.

Wzruszający i serdeczny wiersz.
Miłego wieczoru Andrzeju.

Polska ziemia wiele tajemnic skryła, są też i groby
żełnieży zapomnianych...i nadal ńic się z tym nic nie
dzieje...bolący temat w dobrym czasie poruszasz...
Pozdrawiam

Smutne i piękne
Pozdr :)