Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Rozstanie

W kościele on klęczy i w duszy mu żal,
A nad nim śpiewa chór panieneczek,
A przed nim leży wszystko co miał,
W lichej oprawie zbitych deseczek.
Na twarz pada i łzami się zalewa,
Aż z swej rozpaczy zaczyna dyszeć,
Bo wie, że nic jej jeszcze nie powiedział,
Czegoś co warto by było usłyszeć.
Wspomina ich wspólne i ciepłe chwile,
I choć wie jak bardzo jej ciążył,
Tyle razy chciał ją przeprosić tak mile,
Lecz dziś już wie, że w końcu nie zdążył.
Na jego duszy powstał wielki siniec,
Rozpaczliwa to pamięć dla serca,
Bo gdy się wie, że to już jest koniec,
Zaprawdę nie chce się już nic pamiętać...

autor

Kamil7771

Dodano: 2019-08-04 13:04:34
Ten wiersz przeczytano 679 razy
Oddanych głosów: 7
Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (7)

Maciek.J Maciek.J

smutny los człowieka

Grand Grand

W dość specyficzny sposób opisałeś dramat
rozstania.Mogłeś to podzielić na zwrotki,rozdzielić
poszczególne fazy bólu.Ale ogólnie jest dobrze.Może
rym czasami rwany,lecz to nic.Będzie lepiej.
Pozdrawiam.

Babcia Tereska Babcia Tereska

Ważnych słów nie ma co odkładać na później...

karmarg karmarg

nie zdążył czy też niechciał i teraz żal - trzeba żyć
tak by nieodkładac czegoś na później czas szybko
ucieka ...
pozdrawiam:-)

anna anna

czasem za późno jest na przeproszenie

AMOR1988 AMOR1988

Mega wymowny wiesz okraszony smutkiem dający wiele do
myślenia o przemijaniu.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »