Rozstanie
Niewarte smutku to rozstanie,
niewarte funta kłaków.
Wieś duża, o tym przecież wiesz
i nie brak w niej chłopaków.
Lecz dziewczę szlocha, roni łzy,
miłością wielką płonie.
Bo jak to tak, dla innej to,
porzucił ją jej Bronek.
Do stawu myśli zatem biec,
gdzie zimna jeszcze woda.
Na miesiąc może z górą dwa,
odkłada śmierć nieboga.
Lecz oto cud - słoneczko już,
tak pięknie grzać zaczyna.
Pod rękę znów, wszak z innym to,
przechadza się dziewczyna.
autor
Okoń
Dodano: 2020-04-01 00:01:02
Ten wiersz przeczytano 1215 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
U Ciebie Andrzeju zawsze mozna poczytac lekkie,
zgrabne wiersze.
Podoba mi sie Twoj humor.
Pozdrowionka :)
Irena Jarocka onegdaj śpiewała - kocha się raz,potem
drugi i trzeci i znów.
Pozdro.
Fajnie:) ale nie zgodzę się z opinią Piorónka:)dzisiaj
wieś jest nowoczesna z domem nowym a zamknięta jak
bunkier bombowy:)wiem coś o tym:)pozdrawiam serdecznie
Akurat plotki potrafią zniszczyć czyjeś życie, może
nawet bywają bardziej niebezpieczne i uciążliwe niż
tytułowe rozstanie. Ale temat przedstawiony ładnie,
czuć tę ulotność i szczęście w nieszczęściu :)
Witaj Okoń!
Bardzo fajnie przedstawiłeś obraz dzisieszej wsi.Tam
główną role odgrywa tzw. głuchy telefon. Każdy wie o
każdym. Jest koneksja więzi i to w tym wierszu mnie
najbardziej porusza! - pomijając perypetie
dziewcza-:))
Ładnie!!
Pozdrawiam serdecznie!
znaczy się szczęście ją nie opuściło to miło ...
Smutek pomieszany z radością,dobry wiersz na
pocieszenie.Pozdrawiam życząc zdrowia.
No i całe szczęście, że to była duża wieś :)
Bardzo udany wiersz :) Samo życie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Super :-) Lekko płynie, świetnie się czyta :-) A poza
tym - no, cóż, to chyba nie cud w puencie - tylko samo
życie ;-) ;-)
Bardzo mi się podoba :-) Pozdrawiam :-)
Bardzo życiowa opowieść :)
Niestety młodzieńcze afekty bywają tak gwałtowne, że
nie zawsze udaje się odwrócić autodestrukcyjne
instynkty.
Fajnie,lekko i życiowo, czas potrafi utulić niemal
każdą rozpacz :)
Witaj,
fajny, wbrew początkowej fabule optymistyczny
tekst...
Prawie wiejska sielanka.
Uśmiech, pozdrowienia /+/
Świetny życiowy wiersz
Pozdrawiam
Z humorem świetnie i życiowo tak bywa:-)
pozdrawiam