Rozstanie z ciałem
Będzie zwlekał Tanatos*, czy też już
wyruszył?
Czy skrzydła go niosą w kolorze
bezświatła
poprzez Hades, nad Styksem, wśród wichru i
burzy?
Słychać trzepot za oknem, umysł drgnął i
zmartwiał.
Chociaż ciało bezsilne, wyostrzone
zmysły
postrzegają posłańca. Przybył z kraju
zmarłych.
Dłoń do noża złotego przyłożył,
zacisnął,
prężne uda o głowę starca się otarły.
Szybkim ruchem czuprynę chwycił i
przytrzymał,
odciął pasmo siwiutkie jak gołębie
pióra.
Ciało zmarło, lecz dusza nadal była żywa
–
opuściwszy swój zewłok, mocny chwyt
poczuła.
Wzniósł się w górę bóg śmierci, nad światem
przeleciał,
duszę na brzegu Styksu ostrożnie
postawił.
Skończył się zacnej psyche ziemski życia
przedział.
Właśnie Charon ją woła, nadszedł czas
przeprawy.
Służył zdrowy organizm poprzez lata
długie,
wielu doznań wspaniałych dostarczył w
nadmiarze.
Duch pożegnał z wdzięcznością oddanego
sługę,
wielki stos pogrzebowy powietrze
rozżarzył.
c.d.(może)n.
* Tanatos to w/g mitologii greckiej bóg
śmierci. Uchodził za syna Nyks i Tartara,
miał bliźniaczego brata, boga Hypnosa.
Według wierzeń zlatywał na czarnych
skrzydłach, wchodził niepostrzeżony do
pokoju i złotym nożem odcinał konającemu
pukiel włosów. W ten sposób, niby kapłan
umarłych, poświęcał człowieka na ofiarę
bóstwom podziemnym i na zawsze odrywał od
ziemi.
Sławomir.Sad
Komentarze (159)
Jak zawsze z ciekawością czytam,choć przyznać muszę do
nadrobienia czytania się skuszę.
Przyjdzie oby jak najpóźniej. Lubię ten styl pisania.
Pozdrawiam Cię serdecznie i dziękuję że pamiętasz.
no i jestem
kawał dobrej roboty :)
ciekawie piszesz Sławku -lubię mitologię :)
pozdrawiam serdecznie
Sławku to jest kawał dobrego, mitologicznego wiersza.
Z wielką przyjemnością przeczytałam i czekam na c.d:-)
Nie było mnie pewnie, jak Twój wiersz się pojawił,
dobrze, że przypomniałeś. Serdeczności:-)
Sławku, Sławeczku ogromniasty cmok na przeprosiny:))
Przecież wiem , ale nie wiem czemu tak napisałam, aż
mi głupio:( Wybacz
ja też a wiesz że mam taką własną teorię że nasze
ciała służą duszom jako skafander na ziemi bo
atmosfera ziemska duszy nie służy i dopiero po śmierci
ciała, dusza dociera na swoją planetę
Przeczytałam z przyjemnością Januszu
Krótka historia, a może nie krótka historia umierania.
Temat mitologii jest dla mnie obcy (celowo), ale, jak
dla mnie, to wiersz arcyciekawie napisany.Pozdrawiam
Ciekawie ujęty temat śmierci
Dziękuję Sławku za komentarz głosu już nie mogę dać
ponieważ byłem tu
Pozdrawiam serdecznie miłego wieczoru
Miło było znowu zajrzeć :) moc serdeczności Sławku
Jeszcze raz tu goszczę...wróciłam do archiwum i wpis
przeczytałam, z serca dziękuję...pa
A gdzie obiecane, choć spóźnione źyczenia...Jam
Koziorożec...pa i uśmiechy
Sławku...to może/ zastąp już jest...pozdrawiam
serdecznie