Rozsypane korale

To uczucie jest zawsze przy mnie
Jest cieniem, który nawet po zachodzie słońca
Nie opuszcza swojego ciała
Jest jak klątwa,
Której nawet święcone kadzidło nie zdejmie.
Otula mnie wszędzie ,
Zawsze nie pytając mnie o zgodę
A gdy mną zawładnie, jestem
Jak ptak błądzący po niebie
Jak korale rozsypane po kątach,
Które tylko nitka jest w stanie złączyć od nowa...
Jestem jak mrówka w pustym akwarium,
Która rozpaczliwie szuka wyjścia.
Czasem jestem jak ona zapominania i niepotrzebna
Zabłąkana jak ten ptak
I samotna jak rozsypane korale po kątach...
Tak, to jestem ja.

autor

aneladgama

Dodano: 2008-05-28 00:32:56

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie