Rozsypane Puzle Życia
Katem jesteś dla mnie.
jak dla Ziemi-żywioły,
w sercu zakiełkował niepokój,
minął czas wesoły.
I tylko niepewnosć-co z naszą
przyszłością,
za horyzontem słońca się skryła,
wraz z naszą miłością.
Jak mam wyrwać się z tej matni,
w której się znajduję?
Składam rozsypane puzle życia-
lecz nic nie pasuje.
Życia wiatry mną targają,
bez cienia litości,
nie zaufam więcej-sercu,
nie ma już-miłości.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.