Rozterka

Obolałe serce nie nadąża za prozą życia
skamle niczym pies do wcześniej szeptanych słów.
Jak złowroga klątwa nastała dookoła cisza,
zamurował ktoś wejście do marzeń i snów.

Nie dla Ciebie już słońca promienie
nie dla Ciebie poranny ptaków śpiew.
Ciemność ogarnęła twą zoraną ziemię,
sam nie wiesz czy czujesz żal , a może gniew.

Kierując swoje myśli ku gwiezdnej witrynie,
pytasz drogi mlecznej jak masz dalej żyć.
Może będzie lepiej gdy życie odpłynie,
po cóż kamieniem u szyi ma wciąż Tobie być.

Ileż wart jest poemat stworzony w samotności,
jeśli nie umiesz już marzyć , nie potrafisz śnić.
W obolałym sercu nie zakiełkuje ziarno radości,
stan posiadania duchowego u Ciebie nazywa się nic!

autor

szalony dziadek

Dodano: 2009-06-10 16:52:32

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie