Rozważna i trochę romantyczna...
Julce
chciała coś zmienić w swoim życiu
zabłysnąć zagrać główną rolę
nie siedzieć dłużej już w ukryciu
rozsądek mówił...nie pozwolę
kłóciła się perswadowała
że mało czasu jej zostało
on jednak był nieubłagany
a cóż to szczęścia ci za mało
masz tyle ile unieść zdołasz
przyjaciół dzieci słońce z rana
to czego szukasz za czym tęsknisz
uśmiechnij się nie jesteś sama
popatrz na gwiazdy sezonowe
co świecą czasem jedną nocą
chciałabyś z bólu gryź paznokcie
zalewać łzami nie no po co
i tak jej mówił i tłumaczył
jak dziecku matka niesfornemu
w końcu uległa zrozumiała
i jakoś zaufała jemu
bywa że czasem się buntuje
dorzuca blasku swoim oczom
ubiera suknię trochę ciasną
śpiewa piosenki późną nocą
autor
fryzjerka
Dodano: 2008-03-06 08:05:31
Ten wiersz przeczytano 603 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Buntuje, ale zawsze jest ktoś kto naprowadzi na dobrą
drogę... Mieć takiego kogoś jest na prawdę
szczęściem...
ładny wiersz...czasem rzeczywiście coś czlowieka gna
pomimo rozsądku
Każdy by chciał więcej czasu i więcej ja też...
Gdy się posiada trochę rozsądku, on cię przywoła wnet
do porządku, czasem ci powie spuść trochę z tonu, nie
będzie ujmy dla twego tronu. Czasem ci powie nie daj
sie zgnoić, gdy źli sie będą dwoić i troić. Z
rozsądkiem zawsze wyjdziesz na cało, najgorsza klęska
gdy jest go mało.
ma tyle ile unieść zdoła przyjaciół dzieci słońce z
rana....
śliczny wiersz. Czsami chce się mieć więcej
choć ma się i tak już dużo, no cóż taka jest natuta
kobiety. Po przemyśleniach dochodzi sie jednak do
wniosku, że to co się ma wystarczy.inni mają mniej/
Wierszx płynnie napisany, czytałam jednym tchem.
Plus.
Większość Kobiet od czasu do czasu się w taki sposób
buntuje. Dusza gra młodością i nie chce jej tylko
wspominać. Czysty, płynny utwór pełen emocji całego
życia. D->>--
Wszyscy pragniemy zawsze więcej niż mamy. I czasem
tego co mamy nie doceniamy. Dobrze opisana natura
ludzka - moim zdaniem nie tylko kobieca.
Opisałaś typową kobietę, taką średnią-przeciętną z
prawdziwymi zaletami i przywarami. Lekko się czyta.
bardzo fajny wiersz o naturze kobiety: wprawdzie jest
już uległa, ale ciągle nie przestaje się buntować,
pragnąć czegoś więcej od życia niż tylko miłość męża i
dzieci. Stąd te przyciasne sukienki i śpiewająca
dusza! Naprawdę pięknie!