Rozwiana historia

Zagwizdał zaszeleścił drzewem
Wzbił się do nieba
Zmierzwił czupryny dmuchawców

Ostatnia łza uderzyła w strunę bólu
Kobieta dostrzegła swoje odbicie w szybie
Błękit oczu już przeminął
Czas dni minionych
Blask uczucia, ogień namiętności
Martwa twarz mężczyzny

Dłonią niepokoju otwarła okiennicę

Zagwizdał zaszeleścił zbożem
W jego oczach pojawił się żar psoty
Wpadł więc rozgrzany słońcem
I radośnie zatrzasnął swoją przeszłość

Jedno muśnięcie policzka
Czerń oczu nabrała głębi
Jedno spojrzenie
I wietrzna dusza sprzedała serce

Przestrzeń zapytała
Dlaczego jest cisza
Naiwna znów zgubiła uczucie
... i tylko Ona
... i tylko On
W szalonym tańcu wybrańców wyobraźni

pewna wyobraźni nuta okraszona uśmiechem pewnej ...

autor

pewien_sen

Dodano: 2008-04-09 10:31:33

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie