Rozwiana rzeczywistość...
Potrafię już zrozumieć ciebie.
Twoje zauroczenie,
przekształciło się w obojętność,
a może nawet w nietolerancję...
Pewnie wymazałaś już obraz,
naszych myśli,
z pamięci rozwianych wspomnień...
A ja?
ciągle jestem,
boję się zapomnieć...
bo serce wciąż bije
i czeka...
autor
Wyciszony
Dodano: 2006-12-08 07:02:34
Ten wiersz przeczytano 381 razy
Oddanych głosów: 80
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.