Rozwój
idee kręciły się w kółko
goniłam karuzelę zdarzeń
łapiąc na chwilę by wypaść
na kolejnej stacji
z potłuczonym czołem
przyglądałeś się Boże
pytającym wzrokiem
kiedy znudzi mi się ta zabawa
przysiadła na piecu
stara odwieczna miłość
w długiej prostej sukience
ta najlepiej grzeje
zarówno duszę jak i ciało
uczy rozum pokory
kołysze idee do snu
autor
pufeklidozja
Dodano: 2019-05-28 06:47:38
Ten wiersz przeczytano 457 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
pięknie uczy pokory ...
Pewne rzeczy rozumiemy o wiele za późno, kiedy już nie
ma odwrotu, żeby to naprawić. Wtedy i najlepsza idea
pomocną nie jest i na rozwój jest też za późno — samo
życie... Pozdrawiam.
Sprawdza się powiedzenie, iż
"stara miłość nie rdzewieje",
a stabilizacja to dobra rzecz, msz.
Pozdrawiam.
Ciekawy wiersz, to dobrze, że miłość zwycięża. Tak,
ona najważniejsza
Pozdrawiam :)
Pięknie...stara miłość powraca...
najcenniejsza jest miłość.
Ciekawie, od szaleństw po stabilizację. Co myślisz o
pozbyciu się "z" z siódmego wersu?
Miłego dnia:)
:)