ruda tatrzańska łąka

A ja nawet wiem dlaczego się topi (piękny dwuwers 'jak
my - jak sny') - bo bohater trzyma w dłoniach. Takie
kolory nie powinny biernie (?) czekać.

Podoba mi się obraz tej łąki i Twoje symboliczne
krokusy. Piękna metaforyka i to wrażenie które
pozostawia po przeczytaniu Twojego wiersza

Musisz mieć ciepłe ręce skoro się w nich topi ...
podoba mi się puetna i ... krokusy na tatrzańskich
łąkach :)

zamyśliłam się... chciałabym przenieść się stąd
teraz...w Tatry... posłuchać strumyka w Dolince
Białego... poczuć ten zapach...świeżości,
życia...przestrzeni... oddychać. To takie odległe
wspomnienie...i nierealna podróż, jak sen