Rumianek
W ciemność obrasta słowo...
które granicy mych warg nie przekracza
każdy świt większą ciemność przynosi
otrząsając mnie z najpiękniejszych chwil
życia
ze snu...
promienie słońca przedzierają ciemność
Kwiat rozkwita
...to rumianek...
woń się roznosi...
lecz
ciemność nigdy nie opuszcza swego domu
a rumianek...
cień rzuca
autor
panna_mastur
Dodano: 2007-01-20 17:39:17
Ten wiersz przeczytano 1162 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.