rumianku kwiat
mam dla ciebie bukiet rumianków
z koszyczkiem i nibyjęzyczkami
skromny to bukiet ale z serca dany
aby twe nozdrza zapachem karmił
ten zapach będzie łąki sekretem
gdzie wiatr go szeptem roznosi
nikomu nie powie żeśmy tam byli
nie zdradzi spotkania rozkoszy
niedomówienia tamtej chwili
czuje jeszcze jak ciepły oddech
co spływa na moje usta różane
które nie milczą bardzo wymownie
świat nas odnalazł obok siebie
połączył skromny rumianku kwiat
mamy teraz wspólną tajemnicę
bo taki prezent z nieba nam spadł
Komentarze (14)
Sekret łąki jest teraz i naszym udziałem :)
Przepiękny!
:)
Ładnie:) Mssz gdyby nieco skorygować rytm wiersz by
zyskał.
Co myślisz o pozbyciu się "takich" z drugiego wersu i
"naszego" z ósmego?
Usta "rumiane" zamieniłabym na "różane", bo rumiane są
raczej policzki. Miłej niedzieli:)
niby tylko kwiat rumianku, a jaka w nim magia. :):)
ciepło, miło i romantycznie się zrobiło = ładnie w
słowa poukładałaś serca westchnienie
płatki śniegu = sorrki.
Prezent wspaniały spadł z nieba
jak łatki śniegu z słoneczkiem wewnątrz
połączył w jedność na wieczność
i czego więcej potrzeba?
loka
2019-06-02
moc serdeczności
Maria Polak (Maryla)
2019-06-02
dziękuję i życzę miłego dnia
tańcząca z wiatrem
2019-06-01
serdecznie dziękuję i życzę uśmiechniętego dnia
Rozmarzył mnie Twój wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo podoba mi się ten "zapach,który wiatr szeptem
roznosi".Pięknie.Pozdrwiam.
Pozazdrościć takiego prezentu, ostatni wyraz spadł,
zgubił literkę Ł/spadŁ/
Pozdrawiam, życząc dobrej nocy.