Rumieńce **

Wiesz... Przykro mi
Gdy widze jak patrzysz na nią
Tak, jak kiedyś na mnie patrzyłeś
I dotykasz jej
Tak jak dotykałeś kiedyś mnie
i jak uśmiech twój
Rozwesela jej twarz
I jak rumieniec
Przechodzi przez jej policzek
A w twoim jak w lustrze się odbija.
I jak ręka twoja
Pomaga jej wstać
I podnieść się w górę, wysoko
A mnie zostawia gdzieś na dole
A nawet spycha niżej
Niż kiedykolwiek sama mogłabym spaść.
I jak twoje oczy
Przenikają przezemnie jak przez mgłe
A na niej zatrzymują się
I zostają już.
I jak usta twoje
Do niej cicho mówią
Nawet gdy słowa nieme
Ona słyszy je, tak jak kiedyś słyszałam ja.
Smutno mi
Gdy ona może wtulić się w Ciebie
I nie czuje, że zimno w około
A ja moge otulić się tylko chłodnym powietrzem
i najlepiej odejść daleko.
I gdy patrze
I widze, że to takie prawidziwe
Wrażliwe i niemal nieskazitelne uczucie
Bo nasza miłość nigdy taka nie była.
Nie kazała patrzeć przez różowe okulary...
A ja nawet się nie rumieniłam...

autor

Bez_Nadziei

Dodano: 2006-09-30 22:46:35

Ten wiersz przeczytano 1058 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie